45>زمستان1392

سلام خدمت همه دوستان و همدردان محترم..چند روزی خطم دچار مشکل فنی شده بود و نتوانستم بموقع جواب کامنتهای گرم شما دوستان را بدهم....زمستان امسال با وجود سرمای شدید برف قابل توجهی در مشهد نبارید و باعث شد چند روزی تمام لوله های آب یخ بزند و برایم مشک ساز باشد....اکنون پنج سال و سه ماه از نخاعی شدنم میگذرد و هنوز شب و روزم را با امید و خیالبافی سپری میکنم...هوای سرد باعث شده از دیدن درختان سبز و گلهای قشنگ محروم باشم تا مدتی که دوباره فصل رویش و بهار از راه برسد....چند وقته از ورزش و تمرین دست کشیدم و فقط کارم شده بخورو بخواب...اما برای سال آینده برنامه دارم که روزی چند ساعت ورزش کنم.این روزها مشغول نوشتن نامه هایی هستم که مقصدش دفتر رهبری و نهاد ریاست جمهوری میباشد....محتوای نامه ها عدم رسیدگی به نیاز بیماران و آسیب دیدگان نخاعی میباشد...امیدوارم به این نامه ها ترتیب اثر داده شود تا از مشکلات و نارساییهای بیماران نخاعی با اطلاع و به رفع آنها کمک کند...بنظر من اگر بودجه مناسبی برای درمان ضایعه نخاعی و تشویق دانشمندان پزشکی در اختیار آنان قرار بدهند، ظرفییتهای بالایی در کشور ما وجود دارد تا اکثر بیماران به زندگی معمول خود بازگردنند و از نعمت راه رفتن برخوردارشوند...و اگر لااقل درمانی حاصل نشد، بتوانیم از حمایت اقتصادی قابل توجهی برای استمرار زندگی و پیشگیری از متلاشی شدن زندگی عادی بی بهره نباشیم...به امید زندگی بهتر برای تمام همدردانم.........باتشکر